 |
 |
|
Altijd al gezien op de televisie hoe de BBC de Crufts uitzond. Ongelooflijk hoe honden eigenaren samen met hun super mooie honden de show steelde. Jho,wat zouden we daar graag een keer aan deel willen nemen met onze honden. We zaten dan ook altijd op het voorste puntje van de stoel om de show te volgen. Na twee jaar hard werken met onze honden op vele shows kregen we loon naar werk. Op de winner in Amsterdam, november 2008 werden onze honden Idol Giant en Shady Lady beloont met een reserve CAC-IB jeugd winster waardoor we een uitnodiging op zak hadden voor de Crufts 2009 – 2010. Ongelooflijk, onze droom werd werkelijkheid. Op de winner kregen we al van diversen fokkers het advies om ons zo snel mogelijk in te schrijven. ATC nummer aanvragen, inschrijven bij de Crufts, bloedwaarde en nog vele andere tips. Eenmaal thuis kwam de relativering en bezinning.
Na wat Google op internet kwam ik op de site van de Engelse Kennelclub. Daar moest ik voor beide honden een ATC nummer aanvragen. Met wat hulp van Pat hebben we het formulier ingevuld. Deze nummers hadden we eerst nodig om ons aan te melden bij de Crufts. De bloedwaarde voor Idol Giant hadden we al eerder gedaan en die waren voor de Engelse normen in orde. Voor Shady Lady waren we al begonnen voor de bloedwaarde, maar deze zouden te laat binnen zijn voor de Crufts 2009, zij kan een hoofdrol gaan spelen in 2010, je moet blijven dromen. Bloedwaarden moeten altijd een half jaar in orde zijn alvorens men de oversteek naar Engeland kan maken. De tijd ging dringen voor de ATC nummers, maar waren nog net op tijd bij Kennel Zippy binnen om ons aan te melden bij de Crufts. Wederom met hulp van Pat is de aanmelding verlopen. Pat is in Engeland een zeer bekende fokster van de Alilahlijn binnen de Tibetaanse Terriër en hiermee al diversen belangrijke wedstrijden in de wereld gewonnen, geen kleintje in de hondenwereld. Het was zover, Idol Giant staat genoteerd in de boeken van de Crufts en gaat deelnemen aan deze wereldshow. Ongelooflijk dat we daar in Maart 2009 mogen lopen in de mooie groene ring.
Het werd stil rondom de shows, Idol Giant moet wachten tot eind februari om weer deel te nemen aan de shows in België. Shady Lady ging als een speer in Nederland en gaat vanaf Maart ook in België showen om daar te proberen Belgisch kampioen te worden samen met Idol Giant. In de tussen tijd word de ringtraining goed bezocht. Er worden extra wandelsessies ingelast om met Idol Giant te lopen. Shampoo en toiletartikelen voor de honden worden aangescherpt om het goede materiaal te hebben, maar ook de ideale situatie te hebben voor Idol Giant. Hebben wij pech dat net drie weken voor de Crufts twee van onze honden het periodiek krijgen en Idol Giant dit in zijn genen niet zo goed kan verdragen. Met allerlei middelen en materiaal hebben we de honden kunnen scheiden om Idol Giant maar de rust te gunnen, maar belangrijker te laten eten. Hij was helemaal van zijn doen, als dat maar goed komt dachten we. De laatste papieren werden door onze dierenarts daags voor vertrek in orde gemaakt en de wormkuur en tekenbehandeling werd gegeven. Stempels en handtekeningen werden gezet.
Na vele telefoongesprekken met May Janssens van Kennel Talk of the Town, tevens ook de fokker van onze honden was het dan bijna zover. Ook May had twee honden gekwalificeerd voor de Crufts en nam deze dan ook mee. May had door de jaren heen vele contacten in haar tweede geboorteland Engeland weten te leggen. Wederom mochten we voor deze Crufts dagen weer te gast zijn bij Mark en Glen in Desborough. Ook Mark en Glen zijn geen onbekende binnen de Tibetaanse Terriërs. Glen was vorig jaar samen met Waterley Dressed to Impress de BOB binnen de Tibetaanse Terriërs op de Crufts. Samen hebben ze ook wereldhonden weg gezet die vele Shows hebben gewonnen op internationaal niveau. Zelfs een wereldshow lieten ze niet liggen.
Het was zover, 4 maart, thuis was alles geregeld om op onze honden te letten. Jan en Mieke, ouders van Petra waren bereid om samen met Nathaniel op de honden te letten als wij naar Engeland waren. Vroeg naar bed, afstemmen met May en de chauffeur van May, Solange van de Kennel Comble du Bonheur, ook geen kleintje in de wereld van de Tibetaanse Terriërs. Ook Solange en Jan hebben hun naam en sporen wel verdiend in deze wereld. Donderdag vroeg in de morgen. Drie uur liep wekker af, auto was al gepakt, honden nog uit laten, koffie zetten en go, op naar Duinkerken. Precies om 7 uur checkten we ons in, wat overigens uitzonderlijk soepel verliep, om de overtocht naar Engeland te gaan maken.
Eenmaal Engeland in zicht ontwaakte May van een schoonheidsslaapje of kwam bij van de allerlei geurtjes die van Petra en Solange afkwamen. Zij hadden in de shop met verschillende parfums staan te spuiten alsof het een wc geurtje was. Dit werd door May dan niet zo in dank af genomen en dacht dat ze in een of ander madammekes huis terecht was gekomen. Eenmaal in de haven aangekomen kregen we van Solange de eerste Belgisch taalles. Zij zei, hij steekt hem met zijn kont van achteren erin? Hier hebben we hartelijk om moeten lachen, wat achteraf blijkt dat de boot in de achteruit aanlegt in de haven. Eenmaal weer in de auto kregen we de instructie om een typisch Engels ontbijt te gaan nuttigen in de haven van Dover. Dit lieten we ons geen twee keer zeggen. Na een heerlijk ontbijt zetten we de weg voort naar Desborough waar Mark en Glen op ons stonden te wachten om nog twee honden te toiletteren. Tussendoor nog verschillende keren gestopt om de honden uit te laten en om van het heerlijk landschap te genieten. Want het leek wel lente in Engeland, zon, lammetjes, bloeiende bremmen en in volle glorie stonden de krokussen te pralen in tuinperken. Net na de middag kwamen we aan in Desborough waar we wederom als ware gasten werden ontvangen. De middag verliep voorspoedig en na een heerlijke maaltijd en een avondwandeling met Giant zochten we vroeg ons bed op.
Vrijdag 5 maart, Heel vroeg moesten we uit de veren om nog voor de spits in Birmingham te zijn. De reis verliep voorspoedig en voor 7.00 uur stonden we op de parkeerplaatsen van de The NEC waar de Crufts 2009 zich ging afspelen. Eenmaal binnen, op zoek naar ring 18. Onmens wat is dat groot, alles in dezelfde kleur, schoon, strak, keurig begeleid, netjes. Eenmaal de ring en de plaats gevonden werd alles op de plaats gezet om aan de spannende dag te beginnen. Ruim 200 Tibetaanse Terriërs waren ingeschreven. Sinclair, de winnaar van 2 jaar geleden was ook aanwezig. De catalogus werd zenuwachtig doorgelezen tijdens het nuttigen van wederom een typisch Engels ontbijt wat op de Crufts werd geserveerd. Wanneer zijn we aan de beurt, hoeveel zijn er voor ons. De ringkeuring begon stipt om 8.30 en van alle kanten kwamen de Tibetaantjes aangelopen. De een nog mooier als de andere. Ook Mark, Glenn en May moeste hun beste beentje voort zetten in de ring. Na een flinke borstel en kam beurt door Petra mocht Idol Giant de ring in. Onervaren ik was in zulke grote shows presenteerde ik Idol Giant als eerste hond in de ring van de 16 honden. Beter was geweest als hij ergens tussen in had gestaan, wanneer de keurmeester de honden nogmaals gaat bekijken en vergelijken. Maar ja, het gebeurde. Idol Giant liet zich van zijn beste kant zien en liep als een volleerde Nederlandse kampioen door de ring. Petra had hem prachtig gemaakt en hij stond er dan ook trots als een pauw bij. Het leek wel of er een belangrijke voetbalwedstrijd werd gespeelt zo veel publiek stond en aan de ring, er werd geklapt, honderden foto’s werden geknipt. De sfeer was ontspannen en er werd met elkaar gepraat tijdens de keuring. Discipline en elkaar respecteren viel gewoon op in de ring. Jammer voor ons en Idol Giant gingen de prijzen aan hem voorbij. Maar het was fantasties om in deze geweldige ring te mogen lopen met zulke geweldige honden en bekende topfokkers. We zijn deze dag een hele ervaring rijker geworden en kijken er met plezier naar terug.
Traditie is het om na de shows iets te eten. Dit gebeurt doormiddel van enkele benches tegen elkaar te zetten, vol met heerlijk eten wat door sommige fokkers vanuit thuis was meegebracht. Engelse, Amerikanen, Belgen, Zwitserse, Hollanders en Zweedse fokkers stonden bij ons te eten. Contacten werden gelegd, elkaar gefeliciteerd met het behaalde resultaat en geklonken met champagne op de goede afloop.
Zaterdag 6 maart. Solange stond vroeg in de ochtend nog in het spiegel te kijken of er niks van onderen kwam! Ze bedoelde of het shirt niet onder het jasje vandaan kwam. Nadat alles goed zat, zijn we terug gereden de The NEC om te shoppen. Zoals ik al vermelde waren de hallen ongelooflijk groot. Tijdens het lopen van onze show hebben we niks kunnen zien wat zich in de andere hallen afspeelde. Dit moest vandaag goed worden gemaakt. We hebben honden de gekste dansjes zien maken. De behendigheidssport met honden waren volop bezig, waanzinnig hoe baasjes dit een hond kunnen aanleren en met welke snelheid en plezier deze honden dit uitvoeren. Winkels in overvloed en het leek wel koopzondag tijdens de kerstdagen, zo druk was het. Voetje voor voetje liepen we de winkeltjes voorbij. De ene nog mooier als de andere. Op gebied van de Tibetaanse terriër was er genoeg te verkrijgen, naar goed snuffelen hebben we enkele dingetjes weten te bemachtigen. Ook bij discover dogs was het een drukte van belang. Ongelooflijk hoe de engelse de hondenwereld in zich opnemen en hiervoor enorm belangstelling voor hebben. Glen en Pat hadden op deze stand héél wat te vertellen voor de belangstellende in de Tibetaanse Terriërs. Eenmaal weer bij Mark en Glen thuis werd de dag afgesloten met een heerlijke maaltijd die begeleid werd met een lekkere fles champagne. Er werd nog druk nagesproken over de afgelopen twee dagen, zelfs over het diepvries poesje van Mark is gesproken?
Zondag 7 maart. Gelukkig mochten we deze dag iets langer in bed blijven liggen. Mark en Glen waren in de ochtend al weer vroeg aan de slag om ons te verrassen met een Engels ontbijt. Zij waren deze dagen geweldige gastheren die ons werkelijk in de watten hebben gelegd, beter konden we het niet hebben. Het leek wel een 5 sterren zaak. Na het nuttigen van het heerlijk ontbijt werden de auto’s geladen voor de terugreis naar Nederland.
Petra en Huub kijken dan ook met plezier terug op deze geweldige dagen. Bedanken willen wij dan ook May Janssen en Solange de Bonte voor het bijstaan tijdens het showen van Idol Giant en het maken van de foto’s. Maar de grootste dank gaat toch wel naar Mark en Glen, zij hebben deze dagen alles uit de kast getrokken om ons te verwennen en zijn wij deze dagen werkelijk niks te kort gekomen.
Mark en Glen, dank je wel voor alle goede zorgen, het was fantasties.
|
|
|
Magic, de jongste telg van onze Tibetanen is wel een heel bijzondere hond. Niet omdat ze wit is of dat ze met een balletje speelt. Op de stamboom staat de naam Miss Saigon als roepnaam, maar wij hebben ze “Magic” genoemd. Deze naam hebben we in het bijzondere gekozen omdat het lot van Miss Saigon niet al te rooskleurig eruit zag vlak na de geboorte. Uiteindelijk is ze toch bij ons gekomen. Gezien de omstandigheden waarin ze verkeerde is de naam “Magic” ontstaan. In de naam Magic, zit het woord betoverend, magisch en toverachtig. Drie woorden die betrekking op deze kleine witte Tibetaan die zijn geluk in zijn leven mag gaan oppakken. Dit laatste heeft hij dan ook met volle overtuiging gedaan op haar eerste gedrags- en communicatie training. Magic is de afgelopen weken volop aan het trainen geweest in het Veterinair Centrum in Someren. Hiermee zijn we destijds in gesprek geraakt met een zeer enthousiaste trainster van de honden en die Magic begeleid heeft tot haar eerste certificaat.
Naast deze training gaat Magic regelmatig mee naar een zorgcentra. Daar vult ze haar rol als knuffelhond tijdens een activiteit bij dementerende ouderen. Samen met een activiteitenbegeleidster wordt Magic voorgesteld aan de ouderen. Het contact met de hond is voor de ouderen een rustgevend gevoel. Ook het zorgen van de hond, doormiddel van wandelen is een welkome aanvulling van het dagritme van deze ouderen.
|
|
|
Rond ons 20e levensjaar waren we regelmatig op bezoek bij een nichtje van Petra. Daar in huis liepen twee honden rond, een bobtail en een blonde Tibetaanse terriër. Deze jonge Tibetaan (Tjess) sprak ons wel aan om zijn karakter en speelsheid enthousiasme waarmee zij ons telkens ontving wanneer we op bezoek kwamen. Via dit nichtje zijn we in contact gekomen met de fokker van Talk of the Town. In November 1984 is onze eerste Tibetaanse reu, genoemd ” Karachi ” dan ook bij ons komen wonen. De karakter eigenschappen van Tjess zagen we terug in Karachi, vrolijk en zeer attent. Karachi ging altijd overal mee naar toe, we hebben ontzettend veel plezier en mooie jaren aan hem beleefd. Karachi is 16 jaar en 3 maanden oud geworden. Toen kwam voor ons een stille tijd, véél te stil. Geen kwispelende hond meer ’s morgens als je opstond, een leeg gevoel als je naar bed ging want van wandelen kwam het niet meer, niks meer naast jou stoel als je aan het eten was die bedelde om een stukje brood, een lege plek op de bank waar Karachi normaal lag. Zeker omdat Karachi 1 dag voor de kerstmis was gestorven was het verlies alleen maar groter en misten we hem elke dag steeds meer. Zelfs onze twee dochters waren hier stil van. Het duurde dan ook niet lang of we hadden het telefoonnummer van de fokker van Talk of the Town weer gevonden. May en Peter hadden hierin een luisterend oor en konden onze situatie goed begrijpen. Op dat moment was er een nestje puppen aanwezig, maar deze waren al allemaal besproken. May wist te vertellen dat ze in januari 2001 nog een nestje puppen verwachte, tegen die tijd dat ze geboren waren zou ze ons bellen. En ja hoor. Op 26 januari zijn toen 6 pups geboren, allemaal teefjes. Na een week zijn we gaan kijken en waren weer meteen verkocht en de keuze was snel gemaakt. 8 weken later liep er weer een klein Tibetaantje bij ons thuis rond, genoemd Schjakyra. We hadden tijdens de bezoeken van de puppen al aan Peter en May aangegeven dat we misschien wel twee puppen wilde nemen, maar de andere puppen waren ook al besproken. May stelde voor of we misschien de moeder van Schjakyra, Djaga in huis wilde nemen. Na 1 dag denken was dit het geval en Djaga is ook bij ons komen wonen. Een schat van een hond waar we geen minuut spijt van hebben gehad. Vanaf die tijd hebben we steeds meer contact gehad met May en Peter. Zo zijn we naar de afstammelingen dagen en clubmatch geweest van de Tibetaanse Terriër Club Nederland (TTCN). Zo ook naar de Internationale hondententoonstelling in Eindhoven. Zo ook in 2004 waar we May weer zagen die haar honden in de ring bracht tijdens deze tentoonstelling. Door uitbundig bij gekletst te zijn over de honden vertelde ze ons dat ze weer een nestje puppen had gehad en dat ze daar nog een reutje van thuis had zitten. Diegene die hem had willen hebben, had op het laatste moment afgezegd. Ons geluk, een week later zijn we gaan kijken. Daar zat hij, helemaal alleen en met een blik in zijn ogen zo van, mag ik a.u.b. met jullie mee naar huis. En zo gezegd zo gedaan, Mellon ging die dag nog mee naar Asten. Thuis aangekomen en even kennis laten maken met Djaga en Schjakyra klikte het meteen. Mellon is een prachtige reu geworden. We vonden het steeds leuker en zo kwam al vlug het idee om nog een hond erbij te nemen. Januari 2006 is Idol Giant geboren. Ook hij is na 8 weken bij ons ingetrokken. In datzelfde jaar werden we wederom uitgenodigd om naar afstammelingen dag te komen en natuurlijk waren we weer van de partij. Idol Giant viel goed in de smaak en ons werdt vanuit de fokker gevraagd of we er niet over na wilde denken of we met Giant geen shows wilde gaan lopen. Phoe, we hadden gezien op shows dat dat niet even een rondje lopen was maar dat daar wel meer bij komt kijken. We zijn gaan informeren bij KC de Kempen in Geldrop en zijn de week erna (sept 2006) hiermee gestart. De vuurdoop was dan ook de clubmatch en hebben ons daarvoor ingeschreven. Het was een hele leuke en gezellige dag en je raad het nooit, Idol Giant won die dag zijn 1e prijs in de categorie jeugdklasse en zijn eerste C.A.C. Dit was leuk om mee te maken, zeker als je net bent begonnen met de ringtrainingen. Met een beker op zak proefde dit naar meer. Zo zijn we begonnen met het inschrijven van internationale shows binnen de Benelux en Duitsland. Idol Giant is in juni 2007 Nederlands jeugdkampioen geworden en het gaat steeds beter met het lopen van shows. Inmiddels staat de volgende pup alweer te trappelen om bij ons te komen wonen. Shady Lady zo zal de nieuwe pup (teefje) gaan heten en zal in de voetsporen treden van Giant om mee te doen aan de Internationale Shows wanneer ze hier klaar voor is. We hebben het geluk dat we in een omgeving wonen waarin we lekker vrij kunnen wandelen. Heerlijk om met deze honden op pad te gaan en samen te wonen.Dit hadden wij niet kunnen doen als we als gezin niet achter deze beslissing konden staan en als we de verzorging van deze mooie honden niet zelf konden doen. Als afsluiting is Magic toegevoegd als zesde hond op ons adres.
 |
 |
 |
Na maanden van voorbereiding was het dan zover. Het weekend van 8 september was voor ons, met als hoogte punt een gigantische hondenshow in Richmond. Met drie man sterk, May, Petra en Huub en één top Tibetaan Isabella, vertrokken we naar Engeland. Na wat bureaucratische hoogstandjes in Calais lag het kanaal voor ons open en kwamen de witte rotskusten van Dover in zicht. Tom-Tom wist de weg wel en stuurde ons volgens May de verkeerde kant op, maar alles zou goed komen. Een schittert land dat Engeland, voor Petra en Huub de eerste keer dat ze het grote eiland in de Noordzee opzochten. Onvoorstelbaar dat mensen massaal naar het zuiden rijden voor hun vakantie terwijl nog geen 4 uurtjes rijden en 40 kilometer zwemmen een schitterend landschap ligt, genoemd Engeland. Maar goed, daar waren we niet voor daar. Honden wilden we zien en het liefst veel en vooral mooie en als het kon Tibetaanse terriës.We waren te gast bij Mark James en Glen Davies, geen onbekende in de Tibetaanse Terriër wereld. In hun ” Harry Potter ” achtig huisje werden we welkom geheten en werden daar als hartelijke gasten ontvangen. We werden op onze wenken bediend in zowel een heerlijke maaltijd als op de hoeveelheid mooie honden die ze in hun bezit hebben. Als toetje was een heerlijke Engelse pudding maar ook op de hoeveelheid jonge puppen die ze nog in hun huis hadden. Super, de lange reis werd snel vergeten en er werd nog tot in de late uurtjes na gekletst.
|
|
|
De volgende ochtend zagen we pas in welke schitterende omgeving Mark en Glen woonde. Het leek wel zuid Limburg, schitterde heuvels, glooiende wegen. Hun tuin lag in een dal en zover je kon kijken geen achterbuur man. Ideaal voor de honden uit te laten. Na het aankleden en tanden poetsen verheugde we ons op het typische engels ontbijt, heerlijke sausijsjes, gebakken spek, roerei, marmelade en wat je allemaal bij zo’n ontbijt kon bedenken. Nou, de deksel viel koud op onze neus en we konden het doen met een kopje koffie. Glen had zijn honden en de spulletjes al in de auto voor de show. Rijden, phoe dat viel tegen.
Na dikke twee uurtjes rijden kwamen we aan op de plaats van bestemming. Loseley park was de plaats voor de hondenshow. Een gigantisch kasteelpark waarin gigantische buitententen waren opgesteld voor de hondenshow. Eerst dacht ik dat het een autoshow was, Bentley, Rols, Porsch, Land rovers, enz. stonden gewoon bij mijn auto, ik viel echt op met mijn auto. Eenmaal uitgepakt vervolgde we de weg naar ” de plek waar het ging gebeuren ” en volgens de catalogus was dat ring 18. Op zoek naar de Tibetaanse terriërs. Who, 104 Tibetaanse terriërs waren ingeschreven, zoveel zie je er in Nederland niet over een showperiode van 2 jaar en dan zie je nog dezelfde honden. Nou dat belooft wat deze dag. Eenmaal op plaats van bestemming viel ons meteen op dat de “Gemütlichkeit ” een stuk anders is dan op de shows op het vaste land. De hondenbezitters staan dichter bij elkaar, er wordt elkaar de handen geschud en gekust. Iedereen heeft tijd voor een praatje, pas dan wordt weer aandacht aan de hond geschonken. Voor mij was het de eerste de beste kraam opzoeken waar eten en drinken te koop was. Maar toen trok Glen de koffer open waaruit hij heerlijke broodjes tevoorschijn toverde die rijkelijk belegd waren met eerder bovengenoemde producten, heerlijk. Rond de klok van 10.00 uur begonnen de keuringen. De keurmeester van ring 18 heeft de hele dag Tibetaanse Terriërs gekeurd, de ene nog mooier dan de andere, geweldig. Als we alle honden hadden kunnen kopen die we gewild hadden waren we aan een verhuizing toe. Eenmaal door de keuring aan het lopen en tevens de honden in de catalogus opzoeken komen we toch meerdere malen de naam Talk of the Town tegen, Toplease, Icon en Saved by de Bel zijn enkele namen die meerdere keren in de catalogus terug komen. Toch wel onverstelbaar dat een eenvoudige Tilburgse Zeeuwse vrouw samen met haar man in de loop van jaren lijnen heeft weten uit te zetten die in Engeland in de prijzen vallen en die in dezelfde zin genoemd worden met de winnaar van de Crufts, Sinclair.Glen was deze dag een beetje Michael Boogerd in het wielrennen, hij werd 3 keer derde met zijn honden, waaronder Isabella. Prima prestatie gezien het deelnemersveld.
De dag naderde zijn einde en alle koffers en honden werden weer ingepakt. Ook voor ons was de terug weg naar Nederland het enige wat overbleef. Fisch en Chips zouden we nog in de haven van Dover gaan eten, maar de economie draait daar zo goed dat ze de kok al om 19.00 uur naar huis hadden gestuurd. Dan maar een zakje chips op de boot en de vis moesten we ons er maar bij tekenen. Moe maar voldaan van een prachtig weekend en geweldig ontvangen door Mark en Glen kijken we terug naar dit weekend vol honden. Ook willen we May hartelijk bedanken voor haar inzet en begeleiding van dit mooie weekend, zonder haar was dit weekend niet mogelijk geweest.
Nogmaals alle hartelijk bedankt,Kennel Zippy
Huub en Petra